Opis
Teatr Rozmaitości i Gutek Film zapraszają na pokaz filmu Roya Anderssona "Pięśni z drugiego piętra".
Roy Andersson - "Pieśni z drugiego piętra"
scenariusz i reżyseria Roy Andersson; zdjęcia István Borbás, Jesper Klevenas, Robert Komarek; muzyka Benny Andersson; Dania, Norwegia, Szwecja 2000; czas trwania: 95 min
obsada: Lars Nordh, Stefan Larsson, Benght C. Carlsson, Torbjörn Fahlström, Sten Andersson i in.
Roy Andersson, ekscentryczny szwedzki reżyser, twórca kina autorskiego, pracuje powoli i w szczególny sposób, w związku z czym ma w swojej filmografii tylko cztery fabuły(nie licząc krótkich filmów). Pierwszy po skończeniu Sztokholmskiej Szkoły Filmowej film pełnometrażowy - zrealizowana w 1970 roku Historia miłosna - przyniósł mu Grand Prix i trzy inne nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie. Wszystkie kolejne filmy również zdobywały międzynarodowe wyróżnienia; Roy Andersson jest wielokrotnym laureatem festiwalu w Cannes.
Pieśni z drugiego piętra to poetycka opowieść inspirowana poezją Césara Vallejo, przesycona surrealistyczną wizją naszej współczesności. Akcja rozgrywa się w czasie jednego wieczoru nowego milenium i ukazuje świat pogrążający się w szaleństwie, co zobrazowane jest serią dziwnych wydarzeń. Stąd też nie brakuje w filmie absurdalnego, czarnego humoru. To pierwszy od ponad 25 lat pełnometrażowy film reżysera, w całości autorski i nakręcony niemal wyłącznie w specjalnie zbudowanym studiu, w dodatku bez scenariusza. Składa się z 46 pozornie ze sobą niepowiązanych ujęć, opartych na wolnych skojarzeniach, które są metaforą ludzkości na przełomie wieków. Do rozważań na ten temat Roy Andersson powrócił w podobnej formie w swojej najnowszej fabule Do ciebie, człowieku, która niedawno miała premierę w Polsce. Ciekawostką jest fakt, że muzykę do obu filmów skomponował Benny Andersson, znany z grupy ABBA.
Pieśni z drugiego piętra zebrały entuzjastyczne recenzje i liczne nagrody, m.in. nagrodę specjalną jury w Cannes, nominację do Złotej Palmy, a także pięć Złotych Żuków - nagród Szwedzkiego Instytutu Filmowego. Krytycy okrzyknęli wówczas Anderssona „mistrzem surrealizmu" i „przewrotnym prorokiem apokalipsy".
