„Mongolska Joanna d’Arc””

"Mongolska Joanna d’Arc” (RFN/Francja 1989, 165 min.), reż. Ulrike Ottinger

Cztery bardzo różne kobiety poznają się w trakcie podróży koleją transsyberyjską, a później transmongolską: elegancka, światowa i oczytana etnolożka Lady Windermere; lękliwa i nieco zdziwaczała, ale żądna wiedzy pani profesor z Niemiec; amerykańska gwiazda Broadway’u i spragniona przygód młoda turystka z plecakiem, podróżująca na półce bagażowej wagonu trzeciej klasy. W połowie drogi bohaterki zostają porwane przez mongolską księżnę i jej żeńską kawalerię.
Podróżniczki spędzają pewien czas w jurtach na rozległych stepach Mongolii Wewnętrznej, biorą udział w różnych rytuałach i grach, by w końcu bez jednej ze swoich towarzyszek powrócić do Europy.
"Mongolska Joanna d’Arc" nie jest filmem dokumentalnym, chociaż z dokumentem ma wiele wspólnego. W filmie tym Ottinger miesza gatunki, rozmywa granice pomiędzy rzeczywistością, a inscenizacją. Buduje teatralne, niemal komiczne postacie, a równocześnie obserwuje rzeczywistość z dystansem, zachowuje autonomię i obcość koczowniczych zwyczajów, obrzędów i miejsc kultu.