Opis
W oglądzie Leopolda Tyrmanda Muranów jawi się jako miejsce dwuznaczne, pełne socrealistycznego kiczu, przerysowane niczym draperie małomiasteczkowego teatru, ponure i zabawne zarazem, „ciastko z kosza straganiary”, gdzie socrealistyczne sztukaterie jak brudny lukier dolepione są do murów metodą cukrowniczą. To także „kawał starej Warszawy sprzed kataklizmu. Brzydkie czynszówki z przełomu wieku, przedmiot bezbrzeżnej pogardy przedwojennych estetów i społeczników marzących o szklanych domach”, które dzięki upływowi czasu nabrały charakteru i patyny.
Organizując tegoroczną TYRMANDIADĘ na Muranowie, chcemy przyjrzeć się wizji tego obszaru miasta zawartej w polskim filmie, kształtując opowieść o Muranowie, jako miejscu filmowym, pokazując zarówno historię Muranowa jak i filmu polskiego.
Leopolda Tyrmanda z kinem łączyły obok fascynacji filmem charakterystycznej dla bohaterów Złego, opisami konikarskich praktyk i zakurzonych kin Warszawy lat pięćdziesiątych, związki faktyczne: w 1955 roku napisał scenariusz do pływackiej noweli Trzech startów, w 1962 roku pojawił się w kawiarnianym epizodzie Jutro premiera Janusza Morgensterna, adaptował też na potrzeby filmu Jana Rybkowskiego Naprawdę wczoraj własną książkę – Siedem dalekich rejsów. Epizodyczność tych interakcji wiąże się z cenzorską blokadą i ostracyzmem, z jakim spotkał się artysta w Polsce Ludowej. Wiążąc postać Tyrmanda z przestrzenią Kina Muranów i filmem polskim chcemy uwyraźnić tę lukę, spojrzeć też na Muranów z dalszej perspektywy, przywołać jego dawne obrazy i zastanowić się, czy rzeczywiście detale (również te architektoniczne) Muranowa już się „ucukrowały”.
Wśród festiwalowych projektów:
• Filmowy spacer po Muranowie – prelekcja Grzegorz Sołtysiak
• Historia kina polskiego na Muranowie – interaktywna gra w przestrzeni kina oraz pokazy filmów:
Trzy filmy wyświetlane w ramach cyklu „Historia kina polskiego na Muranowie” obrazują różne okresy i nurty polskiego kina. Nakręcone przez wielkie indywidualności kinematografii, ukazują dylemat jednostki uwikłanej w realia społeczne i czas historyczny, w którym żyje oraz osobiste historie miłosne. Zestawione ze sobą ujawniają problemy kolejnych pokoleń powojennej Polski. Muranów pojawia się epizodycznie w każdym z nich: w Barierze Mostem Gdańskim jeździ piękna tramwajarka (Joanna Szczerbic), w Bez znieczulenia widoczne są gmachy sądów na Lesznie, bohater Białego (Zbigniew Zamachowski) pracuje jako ochroniarz kantora wymiany walut na tarasie nad Kinem Muranów.
18 czerwca, godz. 20.00
Bariera, reż. J. Skolimowski, Polska 1966, 77 min.
Bariera Jerzego Skolimowskiego wpisuje się w nurt tzw. „trzeciego kina” młodych twórców debiutujących w okresie małej stabilizacji lat sześćdziesiątych, próbujących określić pozycję jednostki w kulturze narzucającej kolektywizm. Film pełen poetyckich kadrów łączony bywa z nurtem nowej fali. Młody bohater poszukuje swojego miejsca, jego działania trudno ocenić jako poważne, nie są też jednak czystą blagą. Porzucając studia, które nie polepszą jego pozycji, pragnie życia u boku bogatej i pięknej kobiety. Reprezentant pierwszego „niebohaterskiego” pokolenia, które nie mogło ustanowić swojej tożsamości walcząc za ojczyznę, ani budując, bądź przeciwstawiając się nowej, powojennej rzeczywistości, z szablą w ręku przemierza Warszawę, ściera się z wizjami zastanej rzeczywistości i mitami dotyczącymi starszego pokolenia.
Jerzy Skolimowski, oficjalnie ur. 1936 roku (datę tę określa jako sfałszowaną, podając jako swój rok urodzin 1938) – reżyser, scenarzysta (debiutował Niewinnymi Czarodziejami Wajdy i Nożem w wodzie Polańskiego), aktor, poeta i malarz. Laureat licznych nagród m. in.: Grand Prix na Festiwalu Filmów Autorskich w Bergamo w roku 1966 za Barierę, Złotego Niedźwiedzia w 1967 za film Start, Nagrody Jury za scenariusz do filmu Fucha w 1982 w Cannes. W 2009 roku powrócił filmem Cztery noce z Anną za który otrzymał „Orła”.
Bariera, reżyseria: Jerzy Skolimowski, scenariusz: Jerzy Skolimowski, zdjęcia: Jan Laskowski, muzyka: Krzysztof Komeda, występują: Joanna Szczerbic, Jan Nowicki, Tadeusz Łomnicki, Polska 1966, 77 min.
19 czerwca, godz. 18.00
Bez znieczulenia, reż. A. Wajda, Polska 1978, 125 min.
Bez znieczulenia zaliczane jest do najważniejszych filmów kina moralnego niepokoju. Bohater (doskonała kreacja Zbigniewa Zapasiewicza) zmaga się z ostracyzmem środowiska i osobistymi problemami. Pozbawiony wykładów dziennikarz, musi stawić czoła odchodzącej od niego histerycznej żonie i spółkującemu z nią antagoniście. Wsparcie w trudnej sytuacji przychodzi z najmniej oczekiwanej strony. Film otrzymał Grand Prix na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1978 roku.
Andrzej Wajda, ur. 1926 roku jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów, jego bogatej twórczości nie da się zaliczyć do jednego nurtu.
Bez znieczulenia, reżyseria: Andrzej Wajda, scenariusz: Agnieszka Holland, Andrzej Wajda, zdjęcia: Edward Kłosiński, muzyka: Jerzy Derfel, występują: Zbigniew Zapasiewicz, Ewa Dałkowska, Andrzej Seweryn. Krystyna Janda, Polska 1978, 125 min.
19 czerwca, godz. 20.15
Biały, reż. K. Kieślowski, Polska/Francja/Szwajcaria 1993, 88 min.
Biały – druga część trylogii Trzy kolory Krzysztofa Kieślowskiego opowiada o splocie miłości i nienawiści, wywołanym białym małżeństwem polskiego fryzjera i francuskiej modelki. Jak zasłużyć na miłość, jak ją zdobyć, jak w Polsce okresu transformacji dorobić się pieniędzy, które umożliwią podniesienie się z upokorzenia i podbudowaną uczuciem zemstę? Na te pytania film odpowiada tylko częściowo.
Krzysztof Kieślowski, ur. 1941 – zmarł w 1996 roku, reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych, otrzymał dziesiątki nagród i wyróżnień.
Trzy kolory: Biały, reżyseria: Krzysztof Kieślowski, scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz, zdjęcia: Edward Kłosiński, muzyka: Zbigniew Preisner, występują: Julie Delpy, Zbigniew Zamachowski, Janusz Gajos, Polska/Francja/Szwajcaria 1993, 91 min.
• Spotkania z projektantką mody Barbarą Hoff, Marcinem Kowalczykiem autorem książki Tyrmand karnawałowy.
Organizując tegoroczną TYRMANDIADĘ na Muranowie, chcemy przyjrzeć się wizji tego obszaru miasta zawartej w polskim filmie, kształtując opowieść o Muranowie, jako miejscu filmowym, pokazując zarówno historię Muranowa jak i filmu polskiego.
Leopolda Tyrmanda z kinem łączyły obok fascynacji filmem charakterystycznej dla bohaterów Złego, opisami konikarskich praktyk i zakurzonych kin Warszawy lat pięćdziesiątych, związki faktyczne: w 1955 roku napisał scenariusz do pływackiej noweli Trzech startów, w 1962 roku pojawił się w kawiarnianym epizodzie Jutro premiera Janusza Morgensterna, adaptował też na potrzeby filmu Jana Rybkowskiego Naprawdę wczoraj własną książkę – Siedem dalekich rejsów. Epizodyczność tych interakcji wiąże się z cenzorską blokadą i ostracyzmem, z jakim spotkał się artysta w Polsce Ludowej. Wiążąc postać Tyrmanda z przestrzenią Kina Muranów i filmem polskim chcemy uwyraźnić tę lukę, spojrzeć też na Muranów z dalszej perspektywy, przywołać jego dawne obrazy i zastanowić się, czy rzeczywiście detale (również te architektoniczne) Muranowa już się „ucukrowały”.
Wśród festiwalowych projektów:
• Filmowy spacer po Muranowie – prelekcja Grzegorz Sołtysiak
• Historia kina polskiego na Muranowie – interaktywna gra w przestrzeni kina oraz pokazy filmów:
Trzy filmy wyświetlane w ramach cyklu „Historia kina polskiego na Muranowie” obrazują różne okresy i nurty polskiego kina. Nakręcone przez wielkie indywidualności kinematografii, ukazują dylemat jednostki uwikłanej w realia społeczne i czas historyczny, w którym żyje oraz osobiste historie miłosne. Zestawione ze sobą ujawniają problemy kolejnych pokoleń powojennej Polski. Muranów pojawia się epizodycznie w każdym z nich: w Barierze Mostem Gdańskim jeździ piękna tramwajarka (Joanna Szczerbic), w Bez znieczulenia widoczne są gmachy sądów na Lesznie, bohater Białego (Zbigniew Zamachowski) pracuje jako ochroniarz kantora wymiany walut na tarasie nad Kinem Muranów.
18 czerwca, godz. 20.00
Bariera, reż. J. Skolimowski, Polska 1966, 77 min.
Bariera Jerzego Skolimowskiego wpisuje się w nurt tzw. „trzeciego kina” młodych twórców debiutujących w okresie małej stabilizacji lat sześćdziesiątych, próbujących określić pozycję jednostki w kulturze narzucającej kolektywizm. Film pełen poetyckich kadrów łączony bywa z nurtem nowej fali. Młody bohater poszukuje swojego miejsca, jego działania trudno ocenić jako poważne, nie są też jednak czystą blagą. Porzucając studia, które nie polepszą jego pozycji, pragnie życia u boku bogatej i pięknej kobiety. Reprezentant pierwszego „niebohaterskiego” pokolenia, które nie mogło ustanowić swojej tożsamości walcząc za ojczyznę, ani budując, bądź przeciwstawiając się nowej, powojennej rzeczywistości, z szablą w ręku przemierza Warszawę, ściera się z wizjami zastanej rzeczywistości i mitami dotyczącymi starszego pokolenia.
Jerzy Skolimowski, oficjalnie ur. 1936 roku (datę tę określa jako sfałszowaną, podając jako swój rok urodzin 1938) – reżyser, scenarzysta (debiutował Niewinnymi Czarodziejami Wajdy i Nożem w wodzie Polańskiego), aktor, poeta i malarz. Laureat licznych nagród m. in.: Grand Prix na Festiwalu Filmów Autorskich w Bergamo w roku 1966 za Barierę, Złotego Niedźwiedzia w 1967 za film Start, Nagrody Jury za scenariusz do filmu Fucha w 1982 w Cannes. W 2009 roku powrócił filmem Cztery noce z Anną za który otrzymał „Orła”.
Bariera, reżyseria: Jerzy Skolimowski, scenariusz: Jerzy Skolimowski, zdjęcia: Jan Laskowski, muzyka: Krzysztof Komeda, występują: Joanna Szczerbic, Jan Nowicki, Tadeusz Łomnicki, Polska 1966, 77 min.
19 czerwca, godz. 18.00
Bez znieczulenia, reż. A. Wajda, Polska 1978, 125 min.
Bez znieczulenia zaliczane jest do najważniejszych filmów kina moralnego niepokoju. Bohater (doskonała kreacja Zbigniewa Zapasiewicza) zmaga się z ostracyzmem środowiska i osobistymi problemami. Pozbawiony wykładów dziennikarz, musi stawić czoła odchodzącej od niego histerycznej żonie i spółkującemu z nią antagoniście. Wsparcie w trudnej sytuacji przychodzi z najmniej oczekiwanej strony. Film otrzymał Grand Prix na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1978 roku.
Andrzej Wajda, ur. 1926 roku jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów, jego bogatej twórczości nie da się zaliczyć do jednego nurtu.
Bez znieczulenia, reżyseria: Andrzej Wajda, scenariusz: Agnieszka Holland, Andrzej Wajda, zdjęcia: Edward Kłosiński, muzyka: Jerzy Derfel, występują: Zbigniew Zapasiewicz, Ewa Dałkowska, Andrzej Seweryn. Krystyna Janda, Polska 1978, 125 min.
19 czerwca, godz. 20.15
Biały, reż. K. Kieślowski, Polska/Francja/Szwajcaria 1993, 88 min.
Biały – druga część trylogii Trzy kolory Krzysztofa Kieślowskiego opowiada o splocie miłości i nienawiści, wywołanym białym małżeństwem polskiego fryzjera i francuskiej modelki. Jak zasłużyć na miłość, jak ją zdobyć, jak w Polsce okresu transformacji dorobić się pieniędzy, które umożliwią podniesienie się z upokorzenia i podbudowaną uczuciem zemstę? Na te pytania film odpowiada tylko częściowo.
Krzysztof Kieślowski, ur. 1941 – zmarł w 1996 roku, reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych, otrzymał dziesiątki nagród i wyróżnień.
Trzy kolory: Biały, reżyseria: Krzysztof Kieślowski, scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz, zdjęcia: Edward Kłosiński, muzyka: Zbigniew Preisner, występują: Julie Delpy, Zbigniew Zamachowski, Janusz Gajos, Polska/Francja/Szwajcaria 1993, 91 min.
• Spotkania z projektantką mody Barbarą Hoff, Marcinem Kowalczykiem autorem książki Tyrmand karnawałowy.
