Beth Hart

 Zadziorna barwa głosu, rockowy życiorys i kreatywne podejście do tworzenia muzyki - dzięki tym cechom od kilku lat jest o Beth Hart coraz głośniej. A ona dopiero się rozkręca! „Nieprzewidywalna, nieobliczalna, istne sceniczne zwierzę” - to tylko niektóre z określeń jakimi obdarzają ją recenzenci. Jej koncerty to wybuchowa mieszanka bluesa, rocka, muzyki gospel, oraz ocierających się o ambitniejszy pop ballad, które z powodzeniem mogłyby zawojować radiowe listy przebojów. Beth Hart to nie tylko niezwykle utalentowana wokalistka obdarzona niesamowitą barwą głosu, ale też multiinstrumentalistka i kompozytorka, oraz autorka tekstów - dramatycznych, bardzo osobistych, nierzadko opartych na jej własnym burzliwym życiorysie.
 
Już jako czterolatka odkryła miłość do muzyki. Najpierw zgłębiała tajniki muzyki klasycznej, zachwycając się fortepianowymi dziełami Bacha, Mozarta i Beethovena, następnie odkrywając dorobek Etty James, Otisa Reddinga czy grupy Led Zeppelin. Przez skomplikowaną sytuację rodzinną - kiedy miała 5 lat jej ojciec trafił za kratki za handel narkotykami - bardzo szybko wpadła w nieodpowiednie towarzystwo i kłopoty. W wieku 11 lat była już uzależniona od alkoholu, a niedługo potem zaczęła eksperymentować z heroiną i innymi substancjami odurzającymi.
 
Mimo, że chciała studiować śpiew i grę na wiolonczeli, nie potrafiła pogodzić udziału w konkursach dla młodych talentów z wymaganiami stawianymi przez liceum muzyczne. Zamiast tego wybrała praktyczną drogę nauki i założyła pierwszy zespół. Jej niespotykany talent zwrócił na siebie uwagę branży w osobie managera Davida Wolffa (odkrył m.in Cyndi Lauper). Dzięki jego staraniom swoją pierwszą płytę "Immortal" (1996) nagrała dla legendarnej Atlantic Records. Bardzo ciepło przyjęty debiut zaowocował 9-miesięczną trasą koncertową, w trakcie której powstał materiał na kolejne wydawnictwo, "Screaming for My Supper" (1999), z którego pochodzi jeden z jej większych hitów, autobiograficzna ballada L.A.Song (Out of This Town).
 
Niestety wraz ze wzrostem popularności Hart spotęgowały się też jej problemy z narkotykami, alkoholem, anoreksją, psychozą maniakalno-depresyjną i prawem (za podrabianie recept trafiła do więzienia). Z pomocą przyszedł jej ówczesny road manager, dzisiaj mąż artystki, Scott Guetzkow, dzięki któremu rozpoczęła długą i bolesną batalię z uzależnieniami i własną psychiką. Dzisiaj ma to już za sobą i może się w pełni koncentrować na tym, co jest dla niej najważniejsze – muzyce. Olbrzymi talent i iście rock'n'rollowy życiorys prowokują często porównania do Janis Joplin. Porównania, za którymi Hart zresztą nie za bardzo przepada. Mimo, iż zaśpiewała tytułową rolę w off-broadway'owym musicalu "Love, Janis", teraz woli pracować na własne nazwisko i uciekać przed zaszufladkowaniem.
 
Ma na koncie osiem solowych płyt i dwa DVD. Jest często zapraszana do współpracy z innymi artystami m.in. Slashem, Jeffem Beckiem czy Joe Bonamassą. Nagrana w duecie z tym ostatnim płyta "Don't Explain" jest nominowana do tegorocznych Blues Music Awards, a Hart pojawiła się też gościnnie na najnowszym DVD Bonamassy, które ukazało się pod koniec marca 2012. Artyści kontynuują współpracę - w styczniu 2013 roku zarejestrowali materiał na kolejną płytę, która ukaże się jeszcze w tym roku.

Ostatnio w duecie z Jeffem Beckiem Hart okrzyknięta została sensacją grudniowej gali "Kennedy Center Honors", gdzie wspólnie wykonali "I'd Rather Go Blind" ku czci Buddy'ego Guy'a uhonorowanego tą prestiżową nagrodą dla najbardziej zasłużonych postaci amerykańskiej kultury. Podczas ceremonii to właśnie ich porywający występ wzbudził owacje na stojąco publiczności, wśród której zasiadły gwiazdy show biznesu i polityki z wyraźnie wzruszoną amerykańską parą prezydencką na czele.
 
Beth Hart obecnie koncertuje z własnym zespołem, promując swoją najnowszą autorską płytę studyjną "Bang Bang Boom Boom", która w Europie miała premierę 8 października 2012 roku.

fot. E. Wójcik