Warsaw Summer Jazz Days dzień 2 - Robin Eubanks and Mental Images, Steve Coleman Five Elem

Robin Eubanks and Mental Images
Robin Eubanks jest czołowym puzonistą swojego pokolenia. Niezależnie, czy występuje ze swoimi zespołami, Mental Images lub EB3, czy też The SF Jazz Collective, Dave Holland Quintet / Big Band, Robin jest artystą, którego wpływ na publiczność ma wielką moc i trwałość. Nowym albumem Klassik Rock Volume 1 Robin potwierdza swoją pozycję progresywnego giganta muzyki. Eubanks urodził się w muzykalnej rodzinie: jego brat, Kevin Eubanks, był dyrektorem muzycznym w The Tonight Show; ich matka była nauczycielką muzyki; drugi brat, Duane, jest uznanym trębaczem; a wujek Ray Bryant był wybitnym i legendarnym pianistą jazzowym.
Edukacja muzyczna Robina Eubanksa zaczęła się, gdy miał osiem lat, i trwała aż do czasów studiów, gdy ukończył z wyróżnieniem University of the Arts w Filadelfii. Po studiach młody puzonista przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął swoja muzyczną podróż, która prowadziła go przez występy z takimi wielkimi artystami, jak między innymi Art Blakey, Elvin Jones, Eddie Palmieri, Sun Ra, Barbra Streisand, The Rolling Stones i Talking Heads Za swoją grę na albumach Wide Angles Michaela Breckera oraz What Goes Around i Overtime Dave'a Hollanda otrzymał nagrody Grammy.
W 2014 r. Robin Eubanks został wyróżniony tytułem Najlepszego Puzonisty przez krytyków „JazzTimes”, a kilkakrotnie był uznawany Puzonista Roku przez czytelników i krytyków „Downbeat” Otrzymał również stypendium Chamber Music America i grant kompozytorski ASCAP. Jego zainteresowania kompozytorskie są bardzo zróżnicowane. Eklektyczny kompozytor biegle odnajdujący się w wielu stylach posługuje się wieloma muzycznymi językami. Jak? Zasadniczą rolę odgrywa połączenie mistrzowskie opanowanie fachu oraz wrodzonego talentu, które przypomina połączenie matematyki i magii. Steve Coleman


Steve Coleman Five Elements
Określenie Steve'a Colemana mianem „wpływowy” to zdecydowanie za mało. Coleman urodził się w Chicago, w 1978 roku przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie mieszka do tej pory. Chociaż przez lata prowadził wiele zespołów, główna działalność koncentrowała się wokół założonego w 1981 r. zespołu „Steve Coleman and Five Elements”, który do dziś aktywnie koncertuje.
Był jednym z założycieli ruchu M-Base, prowadził kilka zespołów i intensywnie nagrywał. Coleman, początkowo mocno zauroczony grą saksofonistów — Charliego Parkera, Sonny'ego Rollinsa, Johna Coltrane'a, Von Freemana i Bunky'ego Greena — występował i nagrywał z Thadem Jonesem, Samem Riversem, perkusistą Dougiem Hammondem, Cecilem Taylorem, Abbey Lincoln i Davem Hollandem. W jego muzyce można odnaleźć wiele elementów folkloru Afrykańskiej Diaspory, w które wtapiał muzyczne koncepcje starożytnej metafizyki. Przyznał, że najbardziej zależy mu na wykorzystaniu muzyki jako dźwiękowego języka symboli, który wyrażałby naturę ludzkiej egzystencji.
Wpływ działalności Colemana nie ogranicza się wyłącznie do jego współpracowników. W latach 2004–2013 prawie co roku prowadził cieszące się uznaniem tygodniowe warsztaty podczas Jazz Gallery w Nowym Jorku, w których mogła uczestniczyć każda spragniona wiedzy osoba. Steve Coleman lubi mówić o sobie jako o griocie z Afryki Zachodniej, który pragnie dokumentować rzeczywistość za pomocą muzyki używanej jako język, aby opowiadać historie i przekazywać informacje. Jego kariera muzyczna obfituje w wiele nagród i wyróżnień, między innymi Herb Alpert Award (2000), Doris Duke Impact and Artist Awards (2014 i 2015), stypendium MacArthura (2014), stypendium Guggenheima (2014) oraz New Music USA Award (2015).Kompozycje i aranżacje Robina Eubanksa nagrywali między innymi The Mingus Big Band, SF Jazz Collective, Dave Holland Quintet i Big Band. Co więcej, szkoły wyższe i uniwersytety w całych Stanach wykonują jego utwory oraz aranżują i nagrywają jego muzykę. Eubanks nagrał dziewięć albumów jako lider i współpracował jako muzyk studyjny przy nagraniach setek kolejnych.


Steve Lehman Octet
Okrzyknięty „jedną z najbardziej nowatorskich postaci jazzowej sceny muzycznej początków XXI. wieku” oraz uznany za „imponującego saksofonistę” Steve Lehman jest nie tylko kompozytorem i szeroko rozumianym artystą, ale również wykładowcą i badaczem, który aktywnie działa w ramach eksperymentalnych stylów muzycznych. Steve Lehman tworzył nie tylko dla dużych orkiestr, ale również dla zespołów kameralnych, a jego utwory zostały wykonane przez International Contemporary Ensemble (ICE), So Percussion, Kammerensemble Neue Musik Berlin, JACK Quartet oraz Talea Ensemble. Jego ostatnia płyta Travail, Transformation & Flow (Pi 2009) została uznana przez New York Times za najlepszy album jazzowy. W swojej długoletniej karierze alto-saksofonisty występował i nagrywał nie tylko w kraju, ale również za granicą. Był zaangażowany w pracę z zespołami Anthony’ego Braxtona, Dave’a Burrella, Dave’a Douglasa, Marka Dressera, Vijay Iyera, Olivera Lake’a, Jasona Moran, Meshella Ndegeocello oraz z grupą High Priest of Anti-Pop Consortium. Jego prace zostały przyjęte z entuzjazmem w Artforum, Downbeat Magazine, New York Times, Newsweek, The Wire oraz National Public Radio, BBC i SWR.

Jose Davila jest wszechstronnym, tworzącym w Nowym Jorku trębaczem i tubistą, którego twórczość obejmuje szeroki wachlarz gatunków muzycznych, począwszy od tradycyjnych i nowatorskich jazzowych improwizacji, kończąc na salsie czy muzyce klasycznej. Obecnie jest członkiem zespołu Henry Threadgill’s Zooid oraz zespołów gitarzysty Liberty’ego Ellmana i alto-saksofonisty Steve’a Lehmana. Dzięki współpracy z Threadgillem i Ellmanem Jose Davila odrzucił tradycyjne podejście do sekcji rytmicznej i nadał nowy charakter tubie, która od teraz odgrywa wiodącą rolę  w tworzonych przez nich dźwiękowych pejzażach. Jego muzyczny kunszt można podziwiać przede wszystkim w nominowanym do nagrody Grammy utworze Un Gran Dia en el Barrio orkiestry Spanish Harlem Orchestra oraz w utworach Remembranzas i Siguendo la Tradicion zespołu Soneros del Barrio. Współpracował również z zespołami Ray’a Charlesa, Andrew Hilla, Tito Puente, Celia Cruz, Marca Anthony’ego, Eddiego Palmieri, Ray;a Andersona, Butcha Morrisa, Teda Nash oraz z grupą Lincoln Center Afro Latin Jazz Orchestra, American Symphony oraz New York City Opera Orchestras.
Jonathan Finlayson uznany przez New York Times za “przenikliwego i zaskakującego trębacza”, który “jest zafascynowany kompozycją i aranżacją”. Opuścił rodzinne miasto Oakland i przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie studiował na The New School for Jazz and Contemporary Music. Obecnie bierze aktywny udział w życiu nowojorskiej sceny muzycznej. Jest długoletnim, zasłużonym członkiem zespołu  Steve  Coleman and Five Elements, dzięki któremu zdobył ogromną wiedzę i muzyczne doświadczenie. Współpracuje również z zespołami Ravi’ego Coltrane’a, Steve’a Lehmana, Mary Halvorson i Tomasa Fujiwary.

Mark Shim urodził się w Kingston na Jamajce, obecnie mieszka w Richmond w stanie Virginia. Naukę gry na saksofonie rozpoczął w siódmej klasie a w roku 1991 ukończył liceum i rozpoczął studia na Virginia Commonwealth University oraz William Paterson College. W roku 1994 przeprowadził się do Brooklynu, gdzie grał i nagrywał z Hamiettem Bluiett w Harlemie. Wkrótce potem współpracował z Mosem Allisonem, Betty Carter, Gregiem Osbym oraz zespołem Mingus Big Band. Po wyjątkowo „żywiołowej” karierze muzyka chamber jazzu, nowatorskiego artysty jazzowego oraz wykładowcy w Nowym Jorku, puzonista Tim Albright czerpie ogromną przyjemność z kariery wolnego strzelca. Jest członkiem New York Chamber Brass, Atlantic Brass Quintet, Riverside Symphony oraz Argento New Music Project.  Obecnie kontynuuje studia na Purchase College i Juilliard School Pre-College. Jako artysta jazzowy wszedł w skład zespołu Steve’a Colemana, który wydał album The Five Elements i współpracował z Marią Schneider, Stevem Lehmanem, Alanem Ferberem oraz Ralphem Alessim.  Jednym z największych sukcesów Tima Albrighta był udział w tworzeniu albumów Weaving Symbolics Steve’a Colemana oraz Travails, Transformation and Flow Steve’a Lehmana.

Chris Dingman jest osobą, która zarabia na życie uderzając w metalowe pręty a jego nazwisko świetnie do tego pasuje. Jak sam mówi: "To coś wspaniałego! Nigdy nie przypuszczałem, że zostanę wibrafonistą”. Przygodę z wibrafonem rozpoczął w wieku 12 lat. Dalsze nauki pobierał na Wesleyan University and the Thelonious Monk Institute. Przebojem wdarł się na wyjątkowo konkurencyjną nowojorską scenę muzyczną. Chris Dingman wydał niedawno swój debiutancki krążek Waking Dreams.

Drew Gress urodził się w roku 1959 w Yardley w stanie Pensylwania. Jako basista i kompozytor występuje z artystami nowatorskich projektów współczesnej muzyki improwizowanej. Pracuje ostatnio nad projektem The Irrational Numbers (Premonition), na którym znalazły bardzo oryginalne kompozycje DrewԳ. Jego wcześniejsze albumy zebrały bardzo pochlebne recenzje m.in. 7 Black Butterflies (2005), Spin & Drift (2001) oraz Heyday (1997). Dalsze plany obejmują utworzenie nowego kwintetu, wydanie solowego album na basie oraz rozpoczęcie prac nad projekemt, w którym elementem wiodącym będzie muzyka elektroniczna.

Tyshawn Sorey jest nie tylko kompozytorem i szeroko rozumianym artystą, ale również wykładowcą i badaczem, który aktywnie działa w ramach eksperymentalnych stylów muzycznych. W swojej długoletniej karierze perkusisty, puzonisty i trębacza występował i nagrywał nie tylko w kraju, ale również za granicą. Był zaangażowany w pracę z zespołami Muhala Richarda Abramsa, Steve’a Colemana, Butcha Morrisa, Peter Evansa, Mishy Mengelberga, Johna Zorna, Vijay Iyer, Wadada Leo Smitha, Dave’a Douglasa, Anthony’ego Braxtona, Steve’a Lehmana oraz Tima Berne oraz wieloma innymi. Został genialnie przyjęty przez większość krytyków muzycznych w Traps, National Public Radio, JazzTimes, The Village Voice, The Wire, The New York Times, Modern Drummer, The Wall Street Journal oraz Downbeat Magazine.