Lech Janerka

Lech Janerka jest bez wątpienia jedną z najważniejszych postaci na polskiej scenie muzycznej. Pomimo tego - a może właśnie dlatego - że stara się trzymać z dala od jej najbardziej eksponowanej części, pozostaje wzorem twórcy niezwykle indywidualnego, intrygującego, autorem niebanalnych i mistrzowskich tekstów i muzyki oraz, last but not least, inspirującym basistą. Jest naprawdę niewielu polskich artystów cieszących się przez tyle dekad zarówno popularnością wśród coraz to większej rzeszy fanów, niejednokrotnie  bardzo młodych jak i uznaniem nawet najbardziej wymagających krytyków muzycznych. Lecha Janerki z pewnością nie trzeba nikomu przedstawiać, ale warto przypomnieć najważniejsze fakty z jego bogatej, artystycznej biografii.

To prawdziwy tytan polskiej sceny muzycznej. W 1979 roku założył zespół Klaus Mittfoch, z którym nagrał tylko jedną płytę zatytułowaną roboczo „Klaus Mittfoch” uznaną za jedną z najistotniejszych w historii polskiej muzyki rockowej. Ekspresją album dorównywał nagraniom zespołów punkowych choć charakteryzował się znacznie bardziej rozbudowaną warstwą melodyczną i harmoniczną. Teksty odnosiły się do rzeczywistości PRL lat 80., wiele z nich stanowiła zawoalowana krytyka panującego reżimu, a także wezwanie do walki wyrażone takimi songami jak m.in. „Powinność kurdupelka”, „Klus Mitroch”. Album zwyciężył w ankiecie „Magazynu Muzycznego” w konkursie  dziennikarzy na album trzydziestolecia. Natomiast czytelnicy magazynu „Tylko Rock" wybrali płytę „Klaus Mittfoch” najlepszą w kategorii polskich albumów wydanych w latach 80.

Po odejściu z zespołu, Janerka wydał płytę „Historia podwodna” sygnowaną już swoim imieniem i nazwiskiem. Płyta ta, o znacznie spokojniejszym charakterze, oceniona została zarówno przez krytyków jak i słuchaczy bardzo wysoko. Innowacją w obrębie tego krążka było zastąpienie gitary wiolonczelą przetwarzaną elektronicznie, na której grała do dzisiaj występująca z zespołem żona artysty, Bożena Janerka. Niemal wszystkie zawarte na „Historii Podwodnej” utwory znalazły się na krajowych listach przebojów (np. „Konstytucje”, „Niewole’, „ Ta zabawa nie jest dla dziewczynek”). Od tamtego czasu Lech Janerka wydał sześć kolejnych albumów, które ugruntowały jego pozycję na muzycznym rynku. Wydany w 2002 roku album „Fiu Fiu” został zauważony do tego stopnia, że otrzymał dwa „Fryderykami: jeden w kategorii płyta alternatywna i a drugi powędrował do rąk Lecha Janerki jako autora roku.

W 2005 nastąpił kolejny przełom w muzycznej karierze artysty. Chodzi o płytę wydał płytę „Plagiaty”, nagraną już w zmienionym składzie czyli z gitarzystą Damianem Pielką, który zastąpił zmarłego Wojciecha Seweryna oraz z Michałem Mioduszewskim na perkusji. Głównym i rzucającym się w ucho charakterystycznym elementem tego krążka jest przewaga gitary akustycznej oraz kompozycje, które Janerka grał w czasach młodzieńczych wzbogacone tekstami napisanymi współcześnie. Krążek spotkał się z uznaniem zarówno publiczności, jak i krytyków. W tym samym roku Janerka otrzymał za niego „Superjedynkę” w kategorii płyta alternatywna. Piosenki „Rower” i „Ramydada” dotarły do czołowych miejsc polskich list przebojów, a teledysk do „Roweru” zdobył Grand Prix na festiwalu polskich wideoklipów Yach Film. Dodatkowo za ten utwór Lech Janerka otrzymał też „Fryderyka” w kategorii piosenka roku. Oprócz tego za płytę „Plagiaty” został uhonorowany „Fryderykami” w kategoriach: płyta alternatywna oraz kompozytor roku.

Bez wątpienia można stwierdzić, że każda kolejna płyta Lecha Janerki, tak jak i kolejny  koncert, stawały się dużym artystycznym wydarzeniem. Tak było niedawno czyli w sierpniu 2009 roku na OFF Festivalu, gdzie artysta zagrał całą wspomnianą legendarną płytę „Historie podwodne”. Po ponad 30 latach swojej działalności jest tak, że gdziekolwiek artysta by się nie pojawiał czeka go aplauz i gorące przyjęcie. Natomiast publiczność może liczyć na legendarne wpadające w ucho teksty i chwytliwe refreny a przy okazji również podróż do źródeł rodzimej muzyki rockowej. Warto dać nurka w tę pełną dźwięków historię razem z Lechem Janerką podczas któregoś z jego najbliższych koncertów.