Wiosna

Wystawa „Wiosna” jest efektem serii następujących po sobie zdarzeń, niekiedy przypadkowych, trudnych do racjonalnego wytłumaczenia, często intrygujących, aż wreszcie smutnych. Zobaczony przez przypadek obraz Edwarda Narkiewicza stał się początkiem tej historii. Śmierć Wojciecha Skrodzkiego, który miał napisać tekst do wystawy i być jej współkuratorem jest w niej nieprzewidzianym, tragicznym momentem.

Dla Wojciecha Skrodzkiego Narkiewicz był ważnym artystą, do którego prac nie raz wracał, natomiast w twórczości Alexa Urso i Grzegorza Kozery krytyk widział powrót młodej generacji do wątków i problemów, które go w sztuce bardzo interesowały.

Duchowa relacja człowieka wobec natury w wymiarze niemal spirytualistycznym pojawiająca się w pracach Narkiewicza, a w szczególności ich forma bezwstydnie „przedstawiająca”, hiperrealistyczna jest na tle najnowszej sztuki polskiej zjawiskiem niezwykłym. Tym bardziej intrygują jego bliskie relacje osobiste z takimi osobami jak Henryk Stażewski, Edward Krasiński, Koji Kamoji, Mariusz Tchorek i jego wystawiennicza obecność na przestrzeni wielu lat w galerii Foksal.

Twórczość Grzegorza Kozery i Alexa Urso, u każdego w inny sposób, również otwiera się na figurację oraz  symbolikę związaną z naturą, w której mocno wybrzmiewa przypisany jej niekończący się cykl życia i śmierci. Edward Narkiewicz chciał żyć 100 lat, a potem powrócić z kosmosu na Ziemię. Wojciech Skrodzki zmarł 8 marca 2016 roku. W Warszawie zaczyna się wiosna...