"Juliusz Żórawski - przerwane dzieło modernizmu"

Juliusz Żórawski (1898-1967) był w okresie międzywojennym jednym z najbardziej cenionych i wszechstronnych architektów awangardowych w Polsce. Jego najlepsze realizacje do dziś uważa są za prawdziwe perły modernizmu. 

Z racji swojego nowatorstwa nazywany jest często polskim Le Corbusierem. Stworzył szereg znakomitych projektów i realizacji architektonicznych m.in. kinoteatry "Atlantic" (1930) i "Femina" (1938) oraz Tory Wyścigów Konnych na Służewcu (w zespole Zygmunta hr. Plater-Zyberta). Dziedziną, w której jego talent objawiał się najpełniej były modernistyczne luksusowe kamienice dochodowe z drugiej połowy lat trzydziestych. Prace Żórawskiego wyróżniały się ciekawymi rozwiązaniami projektowymi i funkcjonalnymi. Większość weszła na stałe do kanonu polskiej architektury nowoczesnej - dom Wedla przy ul. Puławskiej 28 (1936), Apartment House w Al. Przyjaciół 3 (1937), kamienica w Al. Na Skarpie 71 (1938), kolosalny dom urzędniczy PZUW przy ul. Mickiewicza 34/36 (1939). Jest również autorem najwybitniejszych realizacji w Zakopanem w okresie okupacji, projektowanych w stylu "neoregionalnym". Spuścizna jaką Żórawski pozostawił ma olbrzymie znaczenie dla historii architektury polskiej. Uważany jest także za jednego z prekursorów tzw. "krakowskiej szkoły krajobrazu". Natomiast w Warszawie jego budynki zyskały status ikon modernizmu. Paradoksalnie niewiele było dotąd wiadomo o jego życiu i twórczości.