Lalka Autor sztuki: wg Bolesława Prusa

Ocena:

Teatr: Teatr Powszechny, Warszawa
Premiera: 2015-05-15
Reżyseria: Wojciech Faruga
Muzyka: Joanna Halszka Sokołowska
Scenografia: Agata Skwarczyńska

Opis spektaklu
Zdjęcia
Obsada
Bilety
Repertuar
Recenzje, wiadomości
Komentarze, opinie

Opis spektaklu

Literatura badawcza związana z „Lalką” Bolesława Prusa jest tak obszerna, że da się z niej stworzyć niemałą bibliotekę. W większości prac powracają jednak podobne obszary tematyczne. Kategorie opowieści o ludziach czasu wielkiej zmiany, zapisu rozpadu świata czy rozpadu wspólnoty, „gry iluzji i deziluzji, zachwytów i rozczarowań”, „entuzjazmu i zblazowania”, wyrywania się z bezsilności związanej z rolami społecznymi, maskami, konwenansami.

„Lalka” to świat rozpadających się kategorii i budowania iluzji, które przesłaniają rzeczywistość. Można powiedzieć, że wszystkich bohaterów powieści łączy tak naprawdę jedna cecha – poczucie bycia nie na swoim miejscu, co skutkuje budowaniem utopijnych światów i wyidealizowanych wersji samych siebie. Wszyscy mają problem z zakorzenieniem się w otaczającym świecie, ale też przeczuwają nadejście jakiegoś nowego, nieznanego porządku. Czują, że zastany przez nich porządek świata wymaga zmiany, ale sami nie posiadają w sobie silnego imperatywu, który by tę zmianę umożliwiał. Niespełnienie, poczucie porażki, rozczarowanie – okazuje się, że nie rezygnując z XIX-wiecznych realiów, ale uważnie wczytując się w tekst „Lalki”, znajdziemy się bardzo blisko naszych współczesnych rozterek i pytań.

„Co to za dziwna plątanina – życie ludzkie” – mówi pod koniec powieści Wokulski. Twórcom spektaklu zależy na tym, by owej plątaniny nie stracić z oczu i nie sprowadzać złożoności powieści i zapisanych w niej bohaterów do założonych z góry tez, a co za tym idzie – uproszczeń.