Indukcje

"W jednym dniu zmienia się wszystko – następuje przeorganizowanie porządków i przebiegunowanie życia. Podczas jednego popołudnia wszystko zatrzymuje się, pęka i ustala się nowy bieg rzeczy. Spotkanie staje się rozstaniem, a rozstanie spotkaniem."

Pozycją wyjściową do tworzenia choreografii INDUKCJI było greckie pojęcie hezychii, odwołującego się do oczyszczenia i (w konsekwencji) do niedostępności zmysłów dla świata zewnętrznego. Hezychia określana przez Martina Shwitsh'a "ciężką egzystencją" jest drugą stroną umysłu człowieka. Niczym w zen, jest otwarta i przez to pusta. To medytująca formuła bytu, która przekracza próg poznania. Hezychia oznacza także bezruch, spokój i ciszę.

Jedną z inspiracji w procesie tworzenia choreografii i dramaturgii spektaklu była postać argentyńskiej tancerki owładniętej obsesją ślepoty, Alvarez Ortegi, która świadomie zrezygnowała z używania wzroku podczas występów. Rezygnowała z użycia oczu także w życiu codziennym, w wyniku czego zginęła śmiercią tragiczną potrącona przez samochód. Spektakl mierzy się z poczuciem osamotnienia, lęku przed ciemnością i samotnością, nawiązując do tragicznej postaci Ortegi.

"Siadamy przy stole. Patrzę na Ciebie. Odpowiadasz mi. Tak toczy się gra. Oto wszyscy jesteśmy w tym pokoju."