Kształt rzeczy. O węglu i porcelanie

Kształt rzeczy. O węglu i porcelanie autorstwa Rafała Urbackiego i Anu Czerwińskiego to przedsięwzięcie z pogranicza filmu, tańca współczesnego, scenografii, pracy naukowej i działań społecznych, kreujący opowieść o pracy kobiet na Śląsku.

Nigdy nie zapisana żeńska część procesu technologicznego, zapomniane już kobiece trybiki w maszynie produkcyjnej odzyskują swoje miejsce na industrialnej mapie Śląska. Dawne zakłady pracy: KWK „Katowice” i Fabryka Porcelany „Giesche” zaczynają opowiadać swoje historie od nowa – ustami robotnic: pani Irmy i pani Basi, kształtem węgla i kształtem porcelany. Praca zyskuje statut niezacieralnej części miejscowej tożsamości, będąc jednocześnie kontekstem dla przemian dzielnicy, miasta, regionu. Twórcy w zaskakujący sposób zestawiają specyfikę pracy miejscowych kobiet z trudami i staraniami wybitnej polskiej choreografki i tancerki Kai Kołodziejczyk, doskonalącej przez lata swój warsztat i technikę.

Projekt Urbackiego i Czerwińskiego ukazuje mechanizm funkcjonowania pamięci pracy, stanowi unikatową opowieść o dziejach regionu ukazaną za pomocą nowej formy - choreodokumentu. Kształt rzeczy to kontynuacja ich aktywności artystycznej skupionej wokół Śląska. Autorzy kreują wizję myślenia o mitologii postindustrialnej przestrzeni z perspektywy zapomnianego wkładu kobiet w rozwój regionu. Silesia poprzez swoją wielowymiarowość po raz kolejny staje się fascynującym miejscem do snucia wciąż nowych historii zakorzenionych w biografiach mieszkańców.

Kształt rzeczy. O węglu i porcelanie to opowieść na ratunek znikającej pamięci.