Niedokończony utwór na aktora wg "Mewy" Czechowa/ Jasmina Reza "Sztuka hiszpańska"

Z Dziennika Krystiana Lupy
Zawalona budowla

22:29 2003-11-29
(...) Chciałbym, żeby oba spektakle były jak syjamskie bliźnięta. Jak znaczki - dwa odmienne egzemplarze z tej samej serii. Pójdziemy w tę równoległość do końca - dwa tytuły, dwa dni, dwa plakaty...
A narracja Czajki powinna się zawalić, jak zbyt pospiesznie, zbyt naiwnie wznoszona melodia, powinna zatracić swoją chronologię, swoją rzetelną, pracowitą kolejność zdarzeń... Zdarzenia zlepiają się, zgniatają jak w zburzonym, zapadniętym budynku po implozji, jak w samochodzie zgniecionym przez buldożer, jak melodie w późnych kwartetach Beethovena... Właściwie nikt nie powinien umieć wytłumaczyć, co się stało z tym przedstawieniem... Kto spowodował - znikł po prostu ten konwencjonalny stelaż... Powinno się to stać tajemniczo - jak przychodzi na przykład panika do batalionu w bitwie - nagły wiatr, który burzy naszą przyzwoitość -tę przyzwoitość, której trzymamy się za cenę kłamstwa... Chcemy zobaczyć impulsy prawdy, które nie pozwalają grać dalej, ale nie rozwiewają naszych marzeń, naszych pragnień, naszych tęsknot... Tego potencjalnego, co tkwi w naszych postaciach, i to co zapisał autor... Ale przecież nie tylko... Może nagle możemy dowiedzieć się, czego nie zapisał autor - wywlec skądś - w jakimś sensie psychodramatycznym... To wszystko jest na kupie (co nie znaczy, że w bełkocie), może te rzeczy tak gwałtownie zgniecione, bezczasowe, wciśnięte wzajemnie w siebie - obecne - jak jest obecne w nas - kiedy to mamy w sobie - a nie rozwieszone na czasowym stelażu przyzwoitej anegdoty - może wtedy będzie to bardziej prawdziwe. Może wtedy będziemy umieli lepiej zauważyć, czego pragną dokonać w ujawnianiu, ucieleśnianiu ludzi - młodzi, nowi autorzy. Nie jest powiedziane, że to umieją robić, wiem, że ich pragnienia są uzasadnione i uzależnione od zmieniającej się naszej optyki, od naszej zmieniającej się kondycji patrzenia na świat i widzenia człowieka i jego prawdy...