Przy przy Autor sztuki: Łukasz Pawłowski, Anna Piotrowska

Pierwszy duet Piotrowskiej i Chitruszko „Zmian(AA) pogody”, czyli histeryczna nie-historia, był rozważaniem na temat histerii macicy odwołującym się do rozmów Hipokratesa z Platonem. Drugie spotkanie, to przedstawienie „Przy Przy”, czyli hedonistyczna uprzykrzona historia przyjemności. Tutaj Piotrowska przygląda się doktrynie hedonizmu, głoszonej przez greckiego filozofa Arystypa z Cyreny, czyli odkrywaniem przestrzeni pomiędzy przyjemnością a przykrością. „Przyjemność różni się od przyjemności tylko tym, że jedna od drugiej jest przyjemniejsza" „Przyjemność to stan przelotny, trwa dopóty, dopóki działa bodziec, a szczęście jest sumą tych częściowych przyjemności”. „Przyjemność jest stanem pozytywnym, więc nie polega tylko na braku cierpienia”.

„Przyjemność i przykrość to rodzaj ruchu, aktywności”. Jakie tworzą się napięcia w wyniku przebytej drogi od przyjemności do przykrości? Czy są to dwa odległe brzegi tego samego oceanu istnienia? Czy może dwie bliskie sobie kałuże (głębokie jak nasze pragnienia), w które można wdepnąć jednocześnie? Czy może jak śpiewał Freddie Mercury „Pain is so close to pleasure”? Arystypowskie założenia hedonizmu mówią, że przyjemność to stan chwilowy, trwający przez czas, w jakim działa czynnik sprzyjający przyjemności. Przyjemność i przykrość to swoiste stany, które są rodzajem ruchu dokonującego się w człowieku, świadczą więc o jego aktywności. Jaki jest zakres ruchowy od przyjemności po przykrość? Człowiek porusza się nieustannie pomiędzy przyjemnością a przykrością. Praca jest badaniem tych dwóch stanów, a wręcz tego co się między nimi może wydarzyć.