Zamknięty świat

Kombinacje na temat miłości, przyjaźni i zwariowanych relacji rodzinnych. Wymyślne intrygi i nierozsądne kłamstewka. Recepta na nudę i wydłużające się dni singielki, której „data ważności” minęła już wielki temu. Pytania na tematy życiowe, te stawiane na początku i na końcu, a odpowiedź jedna – kłamać, ściemniać, intrygować. W ten sposób grają, a raczej igrają ze sobą i swoim życiem dwie ekscentryczne starsze panie: Lucyna (Krystyna Sienkiewicz) i Ernestyna (Zofia Czerwińska). Udaję, że nic nie wiem – to zdanie idealnie pasujące do tego pojedynku aktorskiego dwóch gigantek polskiej sceny komediowej. Lucyna, nieco stuknięta wiekowa emerytka, zręcznie manipuluje nielubianą, ale jednak jedyną towarzyszką mało rozsądnych gier i zabaw. Ernestyna, niestrudzenie godzi się na to zabawne „darcie kotów” (a raczej kota w tym przypadku), byleby tylko uciec od mało interesującej samotności.  I jeszcze tych dwoje młodych: znerwicowana córka Antonina i Filip – syn lekkoduch, maczający swoje nieskażone pracą rączki w brudnych interesach. Oboje sprytnie przywiązani przez Lucynę i zręcznie manipulowani. Wplątani w tę grę, sami wikłają siebie i na pozór nierozgarniętą matkę w niecodzienną przygodę. A jedynym triumfatorem w tej ostatniej rozgrywce okazuje się rzeczywistość. Rzeczywistość, która w finale zmusza Lucynę do … odpalenia wraz z mężem nieboszczykiem fajerwerków Palermo na kilkanaście godzin przed nocą sylwestrową.

Nie jest mi trudno dać się okłamać.  
Trudno mi jednak ukryć, że o tym wiem.

W Polsce znane są dwie sztuki tej współczesnej niemieckojęzycznej autorki: „Meksyk” oraz właśnie „Zamknięty świat”. Pierwszą ze sztuk warszawskiej publiczności przybliżył w 2008 r. teatr TR Warszawa w ramach cyklu Nowa Dramaturgia, a drugi w 2009 r., także w formie próby czytanej, Teatr Wytwórnia.

To pierwsza w Polsce sceniczna adaptacja „Zamkniętego świata”, co czyni ten spektakl jeszcze bardziej atrakcyjnym. Po natłoku brytyjskich komedyjek, w których głównym tematem są damsko-męskie relacje erotyczne, z przyjemnością można obejrzeć współczesną komedię, która nie tylko bawi, ale też posiada drugie, jakże głębokie dno. Zabawnie, ironiczne, z przymrużeniem oka, dla tych, którzy w teatrze szukają teatru, a nie tylko serialowej rozrywki na żywo.