Recenzje - Kino

Cała koncepcja filmu "Parnassus" jest bajecznie oryginalna i równie pięknie przeprowadzona.

„500 dni miłości” to produkcja, która stara się zrehabilitować owiany złą sławą gatunek komedii romantycznej.

Zapomnijmy o fabularnych stromiznach i nachalnym wątku ekologicznym, gigantycznym budżecie i latach przygotowań. Najważniejsze w tym filmie jest jedno: porwanie się wyobraźni Camerona i zamieszkanie na te 160 minut w Pandorskiej puszczy.

Z całej projekcji „Prawa zemsty” najbardziej podobał mi się początek, to znaczy trailer „Zombieland” i nowa reklama simplusa z serii filmowej, oba dzieła bardzo śmieszne. Później powodów do uśmiechu było już znacznie mniej, ale raczej nie wynikało to z powagi problemów podejmowanych przez film.

W dzisiejszych czasach zombie to już nie powód do strachu – wystarczy, że taka się umaluje i znów jest bożyszczem milionów.

Wierzysz w prawo i skuteczność wymiaru sprawiedliwości? On też wierzył, dopóki się nie zawiódł.

Bunt wobec wojny. Miłość do pokoju i muzyki. Życie pełnią życia. Oraz narkotyki.

Przelane wódką, skorumpowane organizmy państwowe, szerzące się bezprawie i jawna manipulacja bezbronnymi, do tego sielski pejzaż i wszechogarniająca beznadzieja.

Jeśli ta ekipa miała „Zaćmienie”, a następna nie obudzi się „Przed Świtem”, to rokuję szybki „Zmierzch” popularności sagi.

„2012” to jeden, wielki, prawie trzygodzinny hollywoodzki KICZ, pisany wielkimi literami.