Bulbamovie 2021 - festiwal filmów białoruskich

Warszawski festiwal Bulbamovie został powołany w 2011 roku po brutalnie stłumionych protestach powyborczych 2010 roku. Oprócz prezentacji białoruskiej kinematografii festiwal postanowił wesprzeć młodych białoruskich filmowców, którzy w tamtym okresie nie mieli miejsca do prezentacji twórczości w swoim kraju. Miński Międzynarodowy Festiwal Filmowy LISTAPAD wśród wielu sekcji konkursowych nie przewidział bowiem konkursu narodowego. Warszawskie Bulbamovie wywierając presję w postaci organizacji konkursu z profesjonalnym polsko-białoruskim jury oraz zapraszając do Polski białoruskich filmowców, doprowadziło w końcu do powołania konkursu białoruskiego w ramach mińskiego festiwalu. Cel został osiągnięty, a w 2016 roku odbyła się ostatnia edycja Bulbamovie.

W 2020 roku na Białorusi miały miejsce wybory prezydenckie i następujące po nich gigantyczne protesty społeczne, które z podziwem obserwował cały świat. W efekcie represji ze strony władz państwowych, dotykających również środowisko filmowców, organizacja festiwalu LISTAPAD trafiła w ręce państwowej wytwórni filmowej Belarusfilm. Jedną z pierwszych decyzji było usunięcie konkursu białoruskiego z programu festiwalu.

Warszawski festiwal Bulbamovie został w efekcie, z konieczności, reaktywowany. Odbędzie się on w dniach 12–14 listopada w stołecznym Kinie Iluzjon.

Tegoroczny program to odyseja od Z do A po przebyciu której będzie można odrobinę lepiej zrozumieć Białoruś. Na początku w bloku III o nazwie Rewolucja emocjonalny granat z opóźnionym zapłonem, czyli najnowszy film laureata festiwalu IDFA (2018) Andreja Kuciły Gdy kwiaty nie milczą (2021) i Białoruś. Początek (2020) Fiodora Bogomołowa portretujący Swiatłanę Cichanouską i Białoruś w czasie rewolucji. Blok II Do rewolucji to pełen tęsknoty dokument Marcina Sautera Urosłam kiedy spałaś, buntownicze i zdobywające wyróżnienie na Warszawskim Festiwalu Filmowym II Wlady Senkowej, malownicza prowincja w czasach pandemii w Paradzie Planet Zoji Katowicz i galeria pasażerów białoruskich taksówek podróżujących do dnia wyborów prezydenckich 9 sierpnia 2020 roku w ostatnim filmie Maksima Szweda Trasa zmieniona.

Na końcu naszej podróży w bloku I Bez rewolucji mini blok 2 filmów ostatniego filmowego Mohikanina Dzmitry Dziadka, ciągle jednej z największych nadziei białoruskiej Nowej Fali, który bez względu na rzeczywistość pozostaje i filmowo walczy na Białorusi. Wiktar Aśliuk już można powiedzieć klasyk białoruskiego dokumentu w ostatnim swoim filmie Epitafium sportretuje nam nieziemską Białoruś odwiedzając tamtejsze cmentarze. Naszą peregrynację zakończymy na Czystej Sztuce Maksima Szweda nagrodzonego za najlepszą reżyserię na festiwalu ArtdocFest Witala Manskiego.

Więcej na https://bulbamovie.wordpress.com/