WSJD: SBB & Michał Urbaniak

Józef Skrzek - śpiew, gitara basowa, banjo, harmonijka ustna, instrumenty klawiszowe, kontrabas, instrumenty perkusyjne
Apostolis "Lakis" Anthimos - gitara, buzuki, perkusja, instrumenty perkusyjne, gitara basowa, instrumenty klawiszowe
Jerzy "Keta" Piotrowski – perkusja, instrumenty perkusyjne 

Michał Urbaniak - skrzypce, saksofon



9 lipca w SOHO Factory niezwykła inauguracja tegorocznego Warsaw Summer Jazz Days. W „dniu zerowym” festiwalu na jednej scenie stanie niekwestiowana legenda fusion, Michał Urbaniak i najważniejszy polski zespół rockowy ostatniego półwiecza – SBB. 

W latach 70. drogi tych wybitnych muzyków wciąż się mijały. Gdy Michał Urbaniak Constellation wprawiało w ekstazę słuchaczy w warszawskiej Filharmonii, ówczesny Silesian Blues Band, współpracujący z Czesławem Niemenem, prezentował nowatorską, świeżą muzykę, dzieląc najlepsze sceny Europy m.in. z Mahavishnu Orchestra, Charlesem Mingusem i Jackiem Bruce'em. Gdy SBB zapełniało największe sale w Polsce, grając w niektórych po cztery (!) koncerty dziennie, Michał Urbaniak szturmem zdobywał Nowy Jork. Gdy więc SBB zaczęło pracować z jazzmanami, koncertowało i nagrywało z Tomaszem Stańko, Tomaszem Szukalskim, Andrzejem Przybielskim, Helmutem Nadolskim czy Marianną Wróblewską. Na wspólny występ z Michałem Urbaniakiem musieli poczekać czterdzieści lat. 

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos i Jerzy Piotrowski założyli Silesian Blues Band w 1971 roku. Na początku 1974 roku – już jako SBB – wzięli polską scenę muzyczną szturmem. Rozbudowane, improwizowane formy oparte na bluesie, psychodelii i elementach jazzowych podbiły serca słuchaczy w całym kraju, a debiutancki album grupy, zarejestrowany na koncercie w warszawskiej „Stodole”, osiągał zawrotne ceny na czarnym rynku. Szybko zaczęli zdobywać uznanie w całej Europie, intensywnie koncertując w Niemczech, Skandynawii, Czechosłowacji i na Węgrzech. Nagrali kilkadziesiąt godzin materiału studyjnego dla licznych firm płytowych z Europy oraz Polskiego Radia. Rozwiązali się w 1980 roku, powracając kilkakrotnie na scenę, w różnych formułach. Od 2014 roku SBB ponownie występuje w swoim żelaznym składzie: na instrumentach klawiszowych i gitarze basowej gra Józef Skrzek, na gitarze i instrumentach perkusyjnych Apostolis Anthimos, a na perkusji Jerzy Piotrowski. 

Michał Urbaniak nigdy nie stronił od ciekawych kooperacji, szukając inspiracji zarówno w świecie rocka, polskim folklorze, jak i czarnych rytmach rodem z USA. Jego twórczość ewoluowała przez dekady, zaskakując słuchaczy wciąż nowym podejściem do brzmienia, rytmu i harmonii. Zaczynał jako saksofonista, doskonale sprawdzając się w klasycznych, mainstreamowych formułach. Komponował i aranżował na potrzeby wielu zespołów radiowych. Od początku lat 70. prowadził zespoły coraz odważniej łączące elementy jazzu z muzyką rockową, nagrywając z nimi szereg płyt w Europie i USA. Odważnie łączył jazz z rapem i hip-hopem, fascynując się nowymi technologiami. Jako jedyny polski muzyk zagrał na płycie Milesa Davisa („Tutu”, 1985), pracował także z takimi artystami, jak Marcus Miller, Wayne Shorter, Joe Zawinul, Ron Carter czy Quincy Jones. 

Wspólny koncert SBB i Michała Urbaniaka, będący imprezą towarzyszącą festiwalowi Warsaw Summer Jazz Days, zapowiada się jako wydarzenie wyjątkowe i niepowtarzalne. Nie tylko ze względu na błyskotliwe improwizacje, ale i specjalny program, w którym znajdzie się kilka utworów, których nie wykonywano od lat 70. lub... wcale. 



Michał Urbaniak (22.01.1943) – jazzman, międzynarodowej sławy skrzypek, saksofonista, kompozytor, aranżer, odkrywca młodych talentów, urodzony w Polsce „obywatel świata”. Znany jako współtwórca i kreator muzyki fusion. W 1973 r wyjechał do Nowego Jorku. Zasłynął w świecie nagrywając płytę „Tutu” z największą legendą jazzu Milesem Davisem. Zapraszał i bywał zapraszany do współpracy przez takie sławy światowego jazzu, jak: Quincy Jones, Billy Cobham, Stephane Grappelli, Joe Zawinul, Herbie Hancock, Wayne Shorter, Kenny Garrett, George Benson , Marcus Miller, Jaco Pastorius, Toots Thielmans, Kenny Kirkland, Larry Coryell, Lenny White, Alphonze Mouzon. Jest liderem, kompozytorem, aranżerem swoich projektów: „Jazz Legends”, „Fusion”, „Urbanator”, „Urbanizer”, „UrbSymphony”. Laureat Grand Prix Festiwalu w Montreaux dla najlepszego solisty (1971). Występował na najważniejszych jazzowych festiwalach na świecie: Newport Jazz Festival, JVC Festiwal, Chicago Jazz Festival, Lugano, Den Haag i in. Koncertował kilkakrotnie w Carnegie Hall, Avery Fisher Hall oraz w słynnych światowych i nowojorskich klubach jazzowych (Blue Note, Village Vanguard, Sweet Basil, i in.). Wielokrotnie nagradzany, zwyciężał w plebiscytach zagranicznych, a jego nazwisko znalazło się w prestiżowym „Down Beat’(1992 r.) wśród największych sław jazzu na pierwszym miejscu aż w pięciu kategoriach. Urbaniak jest pierwszym na świecie skrzypkiem wynalazcą, który zagrał na pięciostrunowych skrzypcach, zbudowanych wg własnego pomysłu. Od wielu lat związany z filmem i teatrem. Jest autorem muzyki do takich filmow jak : „Astonished”, „As the Band Played On”, „Dreambird” (w USA) oraz „Pożegnanie Jesieni” M. Trelińskiego, „Spona” W. Szarka, „ Dług” i „Wielkie rzeczy” K. Krauze (Polska). Otrzymał główne nagrody na Festiwalu Filmowym w Gdyni za muzykę do filmów „Dług”, „Pożegnanie Jesieni” i „Eden”. Jako pierwszy wprowadził jazz i rap do filharmonii jako projekt „UrbSymphony” (Filharmonia Częstochowska, 1995). Nagrał na całym świecie ponad 60 autorskich płyt. Ostatni płytowy projekt Urbaniaka, “Miles of Blue” (Sony Music, 2010) zadedykowany jest Miles Davisowi i otrzymał status platynowej płyty. We wrześniu 2011 r , nakładem Wydawnictwa Agora S.A., ukazała się książka o jego życiu, napisana przez Andrzeja Makowieckiego pt.” Ja, Urbanator. Awantury muzyka jazzowego”. Osobowość i charyzmę jazzmana dostrzegli filmowcy. Jesienią 2012 r. odbyła się premiera filmu w reżyserii Piotra Trzaskalskiego pt.: „Mój rower”. Michał Urbaniak zagrał w nim jedną z głównych ról i za nią dostał nagrodę dla najlepszego aktora na międzynarodowym Black Nights Film Festival w Estonii oraz Orła 2013– Polską Nagrodę Filmową w kategorii Odkrycie Roku.