Nasz chopin

„Gdyby potężny samowładny monarcha z północy [car moskiewski] wiedział, jak niebezpieczny wróg grozi mu w dziełach Chopina, w prostych melodiach jego mazurków, zabroniłby tej muzyki. Dzieła Chopina to armaty ukryte w kwiatach” – pisał w 1836 roku Robert Schumann w Neue Zeitschrift für Musik. Kiedy na początku listopada 1830 roku dwudziestoletni Chopin wyjeżdżał z Warszawy, wręczywszy pierścień swojej ukochanej Konstancji żegnał za rogatkami wolskimi kolegów z konserwatorium muzycznego, nie miał pojęcia, że rozstaje się z Polską na zawsze. Wiadomość o powstaniu dotarła do niego już w Wiedniu. Tęsknota i strach o to, co dzieje się z rodziną wstrzymały jego pęd twórczy na długie miesiące. Jednak w kilka lat później echo jego geniuszu zaczęło krążyć po świecie. Notre Chopin – to hołd złożony polskiej niepodległości przez dwóch uznanych choreografów: naszego Krzysztofa Pastora i Brytyjczyka Liama Scarletta. Któż inny, jeśli nie Chopin, największy z wielkich, mógłby stać się muzycznym bohaterem tego wspaniałego artystycznego wydarzenia?