Piotr Witkowski: Niedokończony portret

Odwieczny temat poruszający  artystów - wskazanie inności i wyjątkowości tego, co kobiece, przyjmuje w pracach Piotra Witkowskiego wymiar rytmu falujących linii. Raz spokojnych, innym razem splątanych. Enigmatycznie, bez koloru, bardzo oszczędnie. Z daleka jak kartki z zeszytu. Notes z notatkami artysty.

Cykl prac stanowi: “Łono natury”, “W lustrze”, “Pajęczyca”.

Jest w tych liniach liryzm i wyczuwalny zachwyt nad subtelnością kształtu kobiecego ciała, jego proporcjami, ruchem ale i bezruchem. Spokojne wędrowanie wzrokiem od linii do linii objawia to, co, zdaniem Piotra Witkowskiego jest łonem Natury - piękno ciała bez pretensji, arogancji i kontrastu.

Szachownica, czyli plansza do gry, wpleciona do kompozycji kilku prac  wnosi dodatkowo dynamikę, a może wskazuje jeszcze inny aspekt tego, co nierozwikłane w kobiecie? Czy to ruch, jak pionka na planszy, wyzwala w kobiecie bunt, energię i wolę decydowania nawet o swoim własnym łonie? 

Pajęczyna, porwana sieć spowijająca bezkształtne ciało przywołuje na myśl zniewolenie i utratę woli. Liryzm i łagodność prowadzonych linii ustępuje poszarpanej kresce. Kobieta-Pajęczyca. Kto rozpiął tę sieć? Dlaczego w nią wpadła?

Odwieczne pytania i odwieczne poszukiwania. Zachwyt pomieszany pól na pół z zakłopotaniem panuje w doskonałych pracach Piotra Witkowskiego.

Dorota Pikula, 10.07.2017,

(historyk sztuki)