"Bóg 8 Dnia" Teatru MUFMI

Anna Piotrowska, reżyser i choreograf o spektaklu:
- Kim jest Bóg 8 Dnia? Ideałem odchodzącego zła, czy nadzieją na to, co nie nadejdzie. Dlaczego tylko 7 dni. Dlaczego nie osiem. Bóg – mężczyzna, Bóg – potęga, Bóg – strach, ósmego – niewiadoma. Zagadka na którą nie znam odpowiedzi. On patrzy i podgląda, dziwi się kobietom. Widzi je piękne, wydaje się, że rozumie ich świat, ich potrzeby. Jest skrupulatny w widzeniu i w zaspokajaniu ich potrzeb. One są szczęśliwe u jego boku. Ufają mu z naiwnością dziecka. Wiedzą, że należą do niego. Wiedzą, że są ideałem, bez względu na to kim są: kobietą, pół rybą, pół  kamieniem, pół mężczyzną, kobietą bez ust, bez twarzy, bez tożsamości, małą dziewczynką zjadającą ptaka, kobietą, której usta zamknął motyl, kobietą, która pragnie dziecka i w zamian ma psa, czy też kobietą, która ucieka wciąż przed życiem patrząc na rwącą rzekę.

Czy Bóg 8 Dnia jest marzycielem, przechadzającym się po krainie nocy i dnia, gdzie światło zmienia swoje znaczenie. W dzień świeci księżyc, w nocy zapala się słońce. Czy też Bóg 8 Dnia zagląda w każde okno – okno życia i namacalnej rzeczywistości, którą można zmierzyć i przemierzyć do ostatniego pyknięcia fajki.

Bóg – spada na ziemię gęstym deszczem w melonikowatej postawie. Udaje, że go nie ma, a jest wszędzie.

Tylko smutno mi, bo ten Bóg nie jest szczęśliwy. On nawet nie wie, że jest Bogiem, nie wie, że nikt o nim nie wie i oni nie wiedzą, że go nawet nie ma.
A gdyby wiedzieli, że jest? Może nie byłoby siedmiu dni…..byłby tylko jeden, jeden-ósmy, pierwszy po siódmym, czyli ósmy.

Czym jest liczba osiem? Osiem jest równowagą – pomiędzy dobrem a złem. Po stronie dobra jest mniej zła, a zło przeważa dobro. Osiem to płynna nieskończoność, która trwa w ciągłym ruchu.