Opis
Zapraszamy na najbliższe "Malambo" Tadeusza Słobodzianka
Kowal Nędza to argentyński Doktor Faust, który podpisuje cyrograf w zamian za młodość i pieniądze. Pan Nędza jest przebiegły i trzy razy udaje mu się wykraść młodość dla siebie i swojego psa Biedy. Szatany przenoszą go za
każdym razem w inne czasy, ale zawsze do jego ulubionej knajpy, gdzie śpiewa piękna Lola, można zatańczyć malambo, napić się tinto i zagrać w truko(karcianą grę, gdzie zwycięzcą zawsze zostaje największy łgarz). Z baru dla
kowbojów Nędza trafia do gangsterskiej knajpy, a wreszcie do współczesnej speluny. Czy to wystarczy, by Kowal zaspokoił głód życia i wolności?
Reżyseria: Ondrej Spi¹ak
OBSADA :
Kowal -Mariusz Saternik, Pies -Bogdan Słomiński, Pan Jezus, Lili,Gracz I -Robert Zawadzki, Św. Piotr, Pipo, Gracz II - Mariusz Drężek,Osioł, Belzebubo, Gracz III -Zbigniew Dziduch, Lola - Anna Gajewska Fifi-Izabela Dąbrowska, Barman -Wojciech Chorąży "Malambo.
Argentyńska historia" w reżyserii Ondreja Spi¹áka jest jednym z tych przedstawień, po których człowiek wychodzi i chce mu się śmiać do świata. Tak wiele uroku jest w tej przypowieści o kowalu...(Agnieszka Rataj)
każdym razem w inne czasy, ale zawsze do jego ulubionej knajpy, gdzie śpiewa piękna Lola, można zatańczyć malambo, napić się tinto i zagrać w truko(karcianą grę, gdzie zwycięzcą zawsze zostaje największy łgarz). Z baru dla
kowbojów Nędza trafia do gangsterskiej knajpy, a wreszcie do współczesnej speluny. Czy to wystarczy, by Kowal zaspokoił głód życia i wolności?
Reżyseria: Ondrej Spi¹ak
OBSADA :
Kowal -Mariusz Saternik, Pies -Bogdan Słomiński, Pan Jezus, Lili,Gracz I -Robert Zawadzki, Św. Piotr, Pipo, Gracz II - Mariusz Drężek,Osioł, Belzebubo, Gracz III -Zbigniew Dziduch, Lola - Anna Gajewska Fifi-Izabela Dąbrowska, Barman -Wojciech Chorąży "Malambo.
Argentyńska historia" w reżyserii Ondreja Spi¹áka jest jednym z tych przedstawień, po których człowiek wychodzi i chce mu się śmiać do świata. Tak wiele uroku jest w tej przypowieści o kowalu...(Agnieszka Rataj)
Jeśli miałbym wskazać, który z tańców polskiej dramaturgii jest mi najbliższy, wybrałbym malambo Słobodzianka. Wolę taniec pastuchów tupiących w podłogę od chocholego tańca Wyspiańskiego i wyrafinowanych figur Mrożka.Jest w nim bowiem afirmacja życia i wolności na przekór wszystkiemu. Jest może naiwna, ale porywająca wiara w świat, gdzie honor to honor, słowo to słowo, a miłość to miłość, jak mawia Kowal. Gdzie Bóg, zamiast karać, tańczy z człowiekiem. (Roman Pawłowski)
