Słowik

"Słowik" to jedna z najbardziej znanych baśni Hansa Christiana Andersena. W dalekich Chinach, we wspaniałym pałacu żyje Cesarz. Jego serce po raz pierwszy zabije mocniej, gdy usłyszy śpiew słowika, choć o jego istnieniu wcześniej nie miał pojęcia. Pewnego dnia, w dowód przyjaźni, cesarz japoński przysyła mu dar – złotego, nakręcanego ptaka, śpiewającego mechaniczne melodie. Wzgardzony prawdziwy słowik odlatuje a sztuczny ptak, przy aplauzie dworzan, zostaje nadwornym śpiewakiem. Gdy jednak do Cesarza przyjdzie Śmierć, to właśnie śpiew prawdziwego słowika uzdrowi chorego władcę.

Rzeczywiste piękno kryje się w duszy, nie w zewnętrznej powłoce, prawdziwej, poruszającej sztuki nie da się tworzyć bez serca. A życie bez miłości jest ciężką chorobą.

To przecież nie tylko opowieść o ludzkiej głupocie ceniącej bardziej sztuczność od rzeczy pięknych. Ta baśń Andersena na scenie Guliwera nabrała także innych znaczeń. Dworskie intrygi, schlebianie władzy - brzmi to wszystko niepokojąco znajomo. Przedstawienie z Guliwera pokazuje, że i w teatrach lalkowych opowiada się czasem - jak to napisał niegdyś Mieczysław Jastrun - "bajki, lecz dla dorosłych drani, nie dla dzieci". (Tomasz Mościcki "Dziennik")